Wat er vervolgens was, gaat alle beschrijving te boven. Een levende doorzichtig-lichtende helderheid is van de hemel neergedaald. Ik ben in die Uiterste Puurheid opgenomen. Ikzelf zoals ik mij kende was er totaal in verdwenen, uitgewist. Er is alleen Het Ene. Alles om mij heen is erin ingebed. Alles en mijzelf opgenomen in Goddelijke Kwaliteit, een extatische en uiterst subtiele levendigheid, in HET. De hele wereld is uit haar voegen getild, verheven tot een buitengewone toestand. Het leven in haar uiterste kwaliteit. Waarin het Licht het leven danst.

Het is een blik in de eeuwigheid die ikZelf Ben, tijdeloos en zonder grenzen. Ik Ben de Essentie van alles, van het hele bestaan. De Essentie van het bestaan dat Ben Ik. Er is alleen eeuwig Besef. Een onuitsprekelijke vreugde - een uitzinnige Verrukking - had daarbij van Mij bezit genomen. Alles was vreugde, viering. Viering van de Eenheid, het Onuitsprekelijke, de Dans. En voortdurend lachen, zomaar, om niets, stapelgek, godsdronken. De hele dag hield het aan.

Alles had eeuwigheidskarakter, alles was ingebed in het bovennatuurlijke Goddelijke Licht. Niets was daarvan buitengesloten. Het gras, de bloemen, de vogels, de stenen, de mensen, niets stond op zichzelf. Doortrokken van hetzelfde Licht waren zij verbonden in dezelfde onuitsprekelijke en verblindende schoonheid. Alles: het gras, de bloemen en de vogels waren deel van Mij. Alles was zonder uitzondering even bijzonder.

Alles gebeurde plotseling en totaal onverwacht. Ik had er zelf op geen enkele manier toe bijgedragen. Ik had daarvoor geen enkele ambitie gehad om wat dan ook "te bereiken". Het was zogezegd een "onbevlekte ontvangenis". De verleiding om de Grote Ervaring voor mijn eigen karretje te spannen kwam pas veel later. Lees daarover in het hoofdstuk "Donkere Nacht van de Ziel" in "Lied van Vol-Ledigheid".

Met gewone angst had dit niets te maken. Gewone angst, hoe erg ook, is een toestand van benauwdheid en beklemming. Niet toen. Ik werd 's nachts wakker, doordat ik besefte dat ik van het ene moment in het andere in een totaal andere toestand was geraakt. Plotseling was ik temidden van angst. Angst in, door en om mij heen. Een zwarte Oceaan van angst waar ik in opgenomen was. Een extatische verschrikking.

In minder dan momenten voelde ik mijn lichaam ontbinden. Razendsnel ging dat. De geur van ontbinding, de stank van rottend vlees ging door mij heen. En in minder dan een fractie hadden de wormen mijn lichaam opgevreten. Dit ging als een flits door mij heen. Diep in mijn lijf voelde ik steenkoude electrisch geladen golven. Zo'n koude had ik nog nooit eerder gevoeld. Mijn lichaam, maar ook mijn geest, de gedachten, emoties en voorstellingen, alles waaraan ik mijzelf anders kon herkennen, alles was in de zwarte duisternis weggevloeid, verdwenen. Ook de beschermende energiewolk om mij heen - de aura - was heengegaan en opgelost. Zodat er meteen al niets meer van mij over was, ik mij aan niets meer kon vastklampen. Ik bevond mij in de naaktheid van het Grote Sterven.

Hiermee leek ik volledig en definitief overgeleverd te zijn aan deze zwartgrijs-duistere al te levendige Verschrikking. Zijn trillingstoestand was zo intens, dat het onverdraaglijk was. Een onbeschrijfelijke wanhoop overspoelde mij. Het enige dat over was van mij, was de helderheid waarmee ik de angst zag, beleefde en besefte, er was alleen nog mijn uiterste alertheid temidden van de angst. De angstzee was zo hyperactief, bedreigend en aanwezig, dat mijn bewustzijn voortdurend op het randje stond erin ten onder te gaan. Dit kon ik alleen verhinderen door met rechte rug in meditatiehouding te blijven zitten. De kleinste afwijking van de vertikaal bracht mij onmiddellijk in acuut gevaar van wegvloeien. Het was een dodelijk gevecht voor het behoud van mijn heldere aanwezigheid. Een voortdurende grenssituatie van uiterste verschrikking en radeloosheid.

38. Uren heeft deze toestand van uiterste alertheid geduurd. Een uiterste aanwezigheid die geen fractie van een seconde mocht afzwakken, maar voortdurend gelijke tred moest houden met de intensiteit van de angst. Mijn bewustzijn werd daardoor langzamerhand en dankzij de grootste inspanning aan de angst opgetrokken. Het werd gedwongen even intens, tijdeloos en grenzeloos te zijn. Waardoor de heldere aanwezigheid eveneens een zee werd. Pas toen zwakte de angst langzamerhand af. Het was inmiddels ochtend geworden. Ik besefte in de „hel", in de Onderwereld geweest te zijn. Later drong de betekenis pas tot mij door. In vele religies is dit „thema" terug te vinden. Van Inanna in het oude Mesopotamië, de god Baal in Kanaäa die vrijwillig de onderwereld binnengaat, daar sterft en opnieuw geboren wordt, de „dood en verrijzenis" mythe van Jezus Christus tot en met het Grote Sterven („delog") uit het Tibetaans Boeddhisme*. Ik wist echter „bij god niet" niet wat ik nou met deze zeldzame uitverkiezing „moest". Resumerend is de Uiteindelijke Realisatie drievoudig: Zij bestaat uit het Absolute Niets, de Verlichting en het Grote Sterven. Pas veel later besefte ik, dat deze drie kosmische grondkwaliteiten alle aspecten van de "Grote Moeder" zijn.

Het oeroude mysterie van de Onderwereld had zich aan mij geopenbaard. Daarin daalt de held(in) af om te sterven en opnieuw geboren te worden. Dat dit geen sprookje is, maar meer dan reëel, daarvan kan ik getuigen. Ik weet uit eigen ervaring wat het is om "uit de dood opgestaan te zijn"*. Het is een spiritueel proces, waar maar zeer weinigen daadwerkelijk doorheengaan. Degenen die het overleven zijn totaal gelouterd en vernieuwd. Uitgeput maar uiterst gelukkig begroette ik dan ook de Indiase ochtenzon. 

* Het is de Essentie van de archaische dood en opstandings vegetatieriten, gevolgd door de latere mysteriereligies, vervolgens gecopiëerd door het Christendom. De laatste die de spirituele opstanding omzette in de fysieke opstanding van "Jezus uit de dood". Maar ook in het Tibetaans Boeddhisme is het terug te vinden. De opgestane heet hier "Delog".

Commentaar

1. In the Great Mother Tradition the teaching is directly derived from Realization. It is a fresh start. It is the reason why an account of personal experience e.g. of Ultimate Realization has been presented here. Through it everything is directly referred to the Origin. Three crucial Moments have to be distinguished. Unique Moments, which will bring about a decisive turn in spirituality. Usually Enlightenment is considered to be the ultimate Realization. Hence, it is said to be the alpha and omega, the aim of countless practitioners.

The claim of patriarchat appears to be false. The Ultimate Reality
isn’t God, Father or Being, but the Womb, the
Great Mother, the Vacuum, the
Inconceivable Abyss of
the universe.

2. Few are aware of the fact, that the Great Light is "only" one side of a coin of which the Great Darkness appears to be the other. The reason is that the latter is extremely rare. Only in Great Mother Religion, Hinduism and Tibetan Buddhism accounts have been preserved. But even there the link between the Great Light and the Great Darkness has not been elaborated. It may therefore come as a shock to you: Enlightenment is part of a polarity and because of that cannot be the Ultimate Oneness. There must be something Beyond. The key to this is Absolute Nothingness, "caused by" Cosmic Lightening as has been described above. In the selfsame Moment as it struck, existence was wiped out in Absolute Emptiness. It is the empirical "proof" of the Vacuum ("Nirvana").

3. Now everything makes sense. The Light, Being, the Divine appears not to be a "dimension on its own", but has been born out of the Void, Emptiness...There thus appears to be a "Mother and Son" relationship between the two. Both the Great Light as the Great Darkness ("Endarkenment") are aspects of the Vacuum Beyond, of the Womb. Thus Absolute Nothingness is the Essence of the Great Mother, Enlightenment (Her Light Body) is Her Creative Aspect, while the Great Darkness is Her Destruction Body*. It corresponds fully with the archaic notion of the permanent destruction and rebirth. Everything without exception - including the Divine - is born out and returns to the Great Mother. As the Matrix of Life, She embraces all existence. Through Her everything is interrelated as all religions are of one family. She is the true Context of life, the Source of Ekayana, the common denominator of all religions.

*The Ultimate Realization is thus threefold: Absolute Nothingness,
Enlightenment and "Endarkenment".

4. Are we - just like 2000 years ago - at the eve of a worldwide spiritual-religious turning point? Many who have read „The Lap of the universe"* think so. Others are hoping it dearly. This book is the witness of a new era. The Divine exists, but appears not to be the Ultimate Reality. Both the Eternal Light and Darkness are nouminous aspects of the Mother. Her Depth is the Beyond of the Beyond, the Vacuum, the Womb, the Lap of the universe. Hence, the beginning of the universe isn’t „male" but „female" - in Reality of course neither of the two - it is (can be named) the "Great Mother" (Matrix). Therefore, „God", Being, Light is not the Father, but the Son. The world isn't a creation, but a birth. The Light is born in the bottomless Abyss of The Mother. Everything, including God is born out of Her, while returning in the same Eternal Moment. The purpose of life is therefore to continuously die and being reborn.
*See "Lap of the universe": http://welcome.to/thegreatlearning/ (In Dutch)

The Ultimate Realization: the recognition of the Mother

5. The Mother represents the essence of life. She includes the various levels of existence: Being as Her Lightbody and the universe as Her Material Body. By (re)connecting to our inner Self and the body we restore the unity with "Heaven and earth". Wholeness includes the unity of the vertical dimension with the horizontal. They represent the various levels of existence - "emanations" - continuously born out of the Vacuum, while returning to Her in the selfsame Eternal Moment. Thus by becoming part of "Heaven and earth" again, we will participate in the Mothers (multi-layer) Body, which is the first step to cosmic unity. It is all very simple. The various stages are: to become aware, seeing "I am here and my thinking is there", thus "I am not my thinking"; to reintegrate the various parts of the small self (emotional self-integration) and to permanently become one with "Heaven and earth". The latter being done by restoring bodycontact with our immediate environment through feeling awareness. This reintegration with "Heaven, earth and the community" is called the Original Tradition*. To be part of this "law of the universe" is our natural state of being. It is a homecoming and the end of all separation and suffering.

* These basic steps towards unity are described in this book. See: Teaching.

Terug                                          Volgende

Keer Omme 1. "Ontwaakt" l Keer Omme 2. "Herstructureer je leven" l
Keer Omme 3. "Dien de ander"l

 © 2005 Copyright Han Marie Stiekema
Last revising: 03/05/06