Spiritueel
Initiatief |
|
|||
|
|
Introductie In de laatste weken van mijn verblijf in Los Angeles werd ik opmerkzaam gemaakt op de film/het boek "An Inconvenient Truth" van de voormalige vice-president Al Gore. De inhoud komt erop neer, dat de klimaatverandering veel sneller gaat dan verwacht. Reeds op korte termijn kunnen wij daarom met onaangename consequenties geconfronteerd worden. Al Gore roept op tot bewustwording om het tij nog zo veel mogelijk te kunnen keren. Drastische ingrepen zijn nodig, zowel in onze hele mentaliteit, onze leefstijl alsook in maatschappelijke structuren. Ik was speciaal geraakt om in Los Angeles beelden van Nederland te zien. Volgens de somberste prognose (die overigens heel realistisch kan zijn), ligt Nederland binnen 50 jaar permanent onder water. Over, uit. Geen Nederland meer. Hoewel ik deze voorspelling al eens eerder had gehoord, kwam het toch als een schok. Het komt opeens wel heel erg dichtbij. Geinspireerd door de moed van Al Gore - die de crisis ziet als een uitdaging tot transformatie op alle niveau's* - vloog ik niet lang erna naar huis, met het vaste voornemen om hier althans iets van de boodschap proberen over te brengen. Ik had daarbij de idee, dat Nederland - ook na bestudering van een KNMI website, waarin gesproken wordt van 35 cm zeespiegelverhoging (in plaats van 7 meter)..... - nog grotendeels onwetend zou zijn. Een schone taak dus, om daar iets aan te gaan doen. * Al Gore "An Inconvenient Truth", 2006 Rodale. Premiere film 28 september 2006. De kracht van het boek/de film ligt in de beschrijving van de situatie. In de analyse schiet hij helaas vaker tekort. Hij draait om de hete brij heen, doordat hij het economische systeem onderbelicht. Hoe naief, bleek al gauw. Intussen had men in Nederland uiteraard ook niet stilgezeten. Het blijkt, dat verschillende instanties al jaren lang werken aan prognoses en voorstellen. Hoe komt het dat de gemiddelde burger daar nooit iets van geweten heeft? Een goede reden kan ik mij daarbij voorstellen: men wil het volk niet "onnodig in ongerustheid brengen". Paniek is natuurlijk nergens goed voor. Op een gegeven moment is deze politiek echter niet meer houdbaar. Nu de feiten steeds meer bekend raken, moet men zich wel uitspreken. Voor mij was de eerste kennismaking de film "Surfen op de zondvloed" van de VPRO, die ongeveer gelijktijdig met mijn Amerikaanse theaterbezoek op de TV was vertoond*. In deze film wordt - hoewel duidelijk met een ironische ondertoon - hoog opgegeven van de "typisch Nederlandse" vindingrijkheid, innovatiegeest en creativiteit om "met dit probleem om te gaan". Voor mij vielen de schellen van de ogen. In plaats van nog een greintje ethiek, sociale bewogenheid of - ik durf het woord nauwelijks uit te spreken - spiritualiteit of zelf-inzicht cq -verantwoordelijkheid te bezitten, demonstreerde men in de uitzending vrijwel uitsluitend de "slimme" koopmansgeest, waar dit land zo om bekendstaat. Munt slaan uit alles, op zo'n onverbloemde manier, dat ze eventueel hun eigen moeder nog zouden kunnen gaan verkopen. Zelfs de kroonprins heeft het - sprekende over de mogelijkheid van overstroming - uitsluitend over de "economische schade"....... * Nu te zien op de website van "Tegenlicht". Voor mij was het het uur van de waarheid. Een kanttekening moet echter wel gemaakt worden. Heeft de VPRO een realistisch beeld geschetst, ja of nee? Of wilde deze bewust schockeren? Het ten koste van alles jezelf verrijken, zelfs van een ramp, is dat inderdaad het dominante patroon in Nederland? Daarbij de situatie zo voorstellen, dat er op alle gebied "creatieve" aanpassingen en oplossingen mogelijk zijn. Als je maar slim genoeg bent! (....). Vette knipogen van een bankmanager (vanwege zijn "innovatieve producten"), adviesbureau's die zich rijk rekenen, de projectontwikkelaar die naast zijn drijvende huizen ("sommige mensen staan te popelen op de overstroming") ook nog een uitrolbare asfaltweg in de aanbieding heeft ("voor als je naar het kantoor moet"), bedrijven die hun expertise aan het buitenland verkopen (gezien onze grote ervaring), de rijksoverheid die wel iets ziet in dat "de grote steden zichzelf gaan beveiligen", lof oogsten bij buitenlanders, die hoog opgeven van onze vooruitziende blik en tot slot een directeur, die doodleuk verklaart, dat "wij hier groot profijt van hebben". Het cynische is, dat het bedrijfsleven met zijn obsessie van winstvergroting, groei en overproductie eerst het probleem van klimaatverandering zelf veroorzaakt heeft (waar vervolgens de hele wereld onder moet lijden) om tot slot ook nog eens van de door hen veroorzaakte ramp te gaan profiteren. Wat een pijnlijke vertoning. Maar, eerlijkheidshalve, is iedereen natuurlijk medeplichtig. Wij zij allemaal onderdeel van hetzelfde systeem. De meesten van ons hebben vrolijk meegedaan. Maar zeg eerlijk, is het niet schrijnend, dat - althans in de film - de "klimaatverandering" uitsluitend als een "van buitenaf komend" probleem wordt voorgesteld? Alsof het allemaal niets met onszelf te maken heeft. Niets van zelf-inzicht (laat staan van spijt), voorstellen tot verandering van leefstijl of pogingen om toch nog het onmogelijke te doen*. * Inmiddels is er tijd verstreken en is de film van Al Gore ook in Nederland in première gegaan. Tegelijkertijd is er een klimaatcampagne gestart - HIER genaamd - "bestaande uit o.a. reclamespotjes op TV, die de Nederlanders moet overhalen om een concrete bijdrage te leveren aan het oplossen van het klimaatprobleem" (Trouw, 6 october 2006). Hoewel ieder welgemeend initiatief moet worden toegejuichd, is er daarnaast genoeg reden tot skepticisme. De "hollandse manier" is, om zolang alles stuk te praten, totdat alle weerstand gebroken is en de gevestigde belangen hun gang kunnen gaan. Verbale vertoningen, die ten doel hebben het volk in slaap te sussen. Niet te snel tevreden zijn dus. In afwachting van werkelijk resultaat, zullen we het kritisch betoog dus nog even voortzetten. www.climatecrisis.net www.futuresealevel.org Nederlanders in de diasporaCruciaal is het inzicht, dat onze slimme landgenoten met hun "creatieve aanpassingen" - tot het laatste moment - munt willen slaan uit een stervende patient. Dit uitsluitend om zichzelf te verrijken. Men moet zich dus niet in slaap laten sussen, denkende dat dit serieuze pogingen zijn om de natie nog zoveel mogelijk te redden. Er worden in dit verband ook verkeerde voorstellingen gegeven. Bijvoorbeeld, alsof het alleen zou gaan om het gevaar van dijkdoorbraak. In dat geval zijn alleen die stukken land, die onder de zeespiegel liggen, blootgesteld. De gevolgen van klimaatverandering gaan echter veel verder. Het gaat namelijk om een dramatische VERHOGING van de zeespiegel in relatief korte tijd. Dus alles wat lager ligt dan 7 meter, loopt onder. Zowat het hele land dus. Het gaat hier om het einde van Nederland. Amsterdam, die mooie stad (een van de mooiste)......voorgoed ten ondergegaan. Als dat gebeurt, helpt daar geen lieve moedertje aan. Is er dan nog enige hoop of zin? Ja, en ik moet eerlijk zeggen, dan doen (individuele) Amerikanen het veel beter dan wij. Die hebben het erover, dat je de situatie eerlijk en volledig onder ogen moet zien. Met alle verwarring en pijn, die daar het gevolg van is. Erkennen, dat je de ramp zelf veroorzaakt, je verantwoording daarvoor accepteren en dan - samen met anderen - ALLES doen om het tij te keren*. Een uitnodiging tot innerlijke en uiterlijke transformatie dus. Je dusdanig inzetten, dat zelfs als alles uiteindelijk faalt, je kunt zeggen, dat het allemaal niet voor niets geweest is. * Waar het om het naakte voortbestaan gaat, lijkt mij de eis niet onredelijk, dat de regering op korte termijn een nationale werkgroep instelt, om onafhankelijk en openbaar (en los van commerciele belangen) de gevolgen van klimaatverandering voor Nederland in kaart te brengen met overeenkomstige aanbevelingen. Aansluitend kan dan een referendum plaatsvinden, waarin het volk-zelf zich kan uitspreken over hoe zij dit probleem wil aanpakken. Ook hier wordt winst geboekt. Namelijk die van eerlijkheid, zelf-inzicht, verantwoordelijkheidsbesef ten opzichte van het geheel, inzet, moed en mededogen. Ben je echt bereid om je te verdiepen in de achtergronden, dan kan het vrijwel niet anders, of je moet erkennen, dat de "milieucrisis" in feite een crisis van de mensheid is. Ten diepste is de crisis spiritueel. Wij hebben het contact met ons ware Zelf verloren: "Hebben als het onvermogen tot Zijn". Hebben kan de vervulling van het Zijn echter niet vervangen. Het is de reden dat we altijd onvoldaan zijn. Dit wordt opgevuld met meer, meer en nog meer. Wij lijden aan een collectieve hebverslaving. Het (multinationale) bedrijfsleven speelt daar niets ontziend op in. Hebzucht is door alle religies altijd veroordeeld als DE zonde tegen de "wil van God". In moderne begrippen vertaald, verstoort ongeremde ophoping the "Wet van het Universum", de dynamische balans tussen destructie, permanentie ("levensweb") en creatie. Wanneer zekere grenzen worden overschreden, wordt dit kosmische evenwicht zo geprovoceerd, dat het accent van het evenwicht naar destructie verschuift. Alle ego-verworvenheden - in het klein en in het groot - worden afgebroken. Het nieuwe is, dat spiritueel inzicht je niet alleen kan helpen bij het begrijpen van de achtergronden van het algehele verval, maar ook oplossingen aandraagt. Namelijk, dat ons leven hier pas optimaal is, wanneer dit in overeenstemming is met de "kosmische wet": voortdurend sterven (van het ego, het oude), opnieuw geboren worden (van het nieuwe Zelf), om je vervolgens in te voegen in het levensweb van "Hemel, aarde en de (nieuwe) gemeenschap". Heb je de eerste stappen naar transformatie van jezelf gezet, kun je deze vervolgens uitbreiden naar je omgeving: de straat, de wijk, de gemeente en zo verder. Intelligent leven - iets wat mieren, mossen, planten, rendieren en dolfijnen op ons voor hebben...... - is flexibele aanpassing aan een zich veranderende omgeving. Iets wat ironisch genoeg altijd door het bedrijfsleven wordt gepropageerd. Deze laatste blijkt in werkelijkheid echter een moloch van een-dimensionaal winstbejag te zijn, die de hele wereld meesleurt in zijn corporate egoisme. Prof. John Holdren, een van de leidende milieu-deskundigen in de VS heeft onlangs voor de BBC bevestigd, dat wij nu al in de greep van klimaatveranderingen zijn en dat de laatste veel sneller gaan dan voordien gedacht. Het is dus niet vermetel, dat ik bij deze iedereen oproep zich niet te laten misleiden door de afleidingsmanoevres van het (multinationale) bedrijfsleven, maar op korte termijn stappen te zetten tot algehele Transformatie van Mens en Samenleving. NB. Loopt het land desondanks onder, want daar moet je dus serieus rekening mee houden, dan worden wij - net als bevolkingen van andere delta-gebieden - gedwongen te emigreren. In plaats van te suggereren dat Nederland nog bewoonbaar blijft, kunnen we beter Angela Merkel vragen of zij geen 10 of meer miljoen Nederlanders, inclusief Alex zonder Land.....wil opnemen. Zij is er vast blij mee. Even wennen toch, Nederlanders (samen met vele anderen) worden een volk van de diaspora. Ik aarzel even om het een slot te geven. Het zou er namelijk op kunnen lijken, dat ook ik - op mijn manier - munt wil slaan uit de situatie. Toch kan ik eerlijk zeggen dat dit niet zo is. Het gaat namelijk over een visie cq een programma, dat ik al jaren geleden en niet (alleen) gerelateerd aan klimaatverandering, heb ontwikkeld. Het heet "Genezing van de 7 Grote Noden". Ingegeven door de noodzaak tot algehele Transformatie van Mens en Samenleving. Mijn opvatting - die ik deel met Al Gore en ontelbare anderen - is, dat het zonder diepgrijpende veranderingen niet zal gaan. Klimaatverandering is immers niet het enige probleem (ofschoon wel het belangrijkste). Het milieu lijdt ook nog eens onder vervuiling, vernietiging van de regenwouden etc., terwijl problemen als honger en migratie (....), naast bijvoorbeeld oorlog, geweld en terrorisme steeds acuter worden. Het punt is, dat deze problemen niet los van elkaar staan. Zij zijn daarentegen ten nauwste met elkaar verbonden. Het is de reden, waarom deelprojecten meestal mislukken. Ook zijn de problemen niet alleen maar "politiek" (naast dat zij juist zeer politiek zijn). Hebben zij ook niet veel te maken met onze instelling ten opzichte van het leven? Ten diepste zijn zij existentieel. De omstandigheden willen veranderen, zonder dat onze innerlijke transformatie eraan voorafgaat, is een illusie. Problemen kunnen niet worden opgelost op het niveau waarop zij zijn ontstaan.* Wat we dringend nodig hebben, is een holistisch concept cq nieuw wereldbeeld, waarbij veranderingen op het ene gebied een positieve feedback hebben op het andere. * Naar Albert Einstein. © Copyright 2006 Han Marie Stiekema. Alle rechten voorbehouden. Uit solidariteit met de natuur, heeft Han Marie onlangs de rol van
"Groene Man" op zich genomen. Het tijdperk van treuzelen, van halve maatregelen, van sussen en er
omheendraaien, Winston Churchill, 1936 Project "Transformatie van Mens en Samenleving"
2006 © Copyright Han Marie
Stiekema. All rights reserved. |
