Inhoud

1.VOORWOORD

2. INTRODUCTIE
2.1 Oorspronkelijk
leven 1 & 2

8. DE GROTE MOEDER

10. EPILOOG
10.1 Het Groene Gras

1. De dwaasheid van spiritualiteit en religie is, dat wat als „God" wordt verstaan uiteindelijk even „onwerkelijk" is als de illusoire wereld van de zichtbare dingen. Daarmee bedoel ik niet alleen het begrip „god" gevormd door het verstand, zoals in de kerken gedurende alle eeuwen eindeloos is gecultiveerd, maar spreek ik over het Uiteindelijke, de Werkelijkheid-Zelf als Mystieke Ervaring en Realisatie. Hoewel deze Ervaring al het betrekkelijke, zoals we dat kennen, overstijgt, is ook Deze-Zelf uiteindelijk Niet-Uiteindelijk. De aard van Dit Betrekkelijke is niet, dat zij voorbijgaat, zoals de onophoudelijke stroom van onze gedachten, emoties en verlangens, maar die van volmaakte Doorzichtigheid, Transparantie en Niet-Zijnde Zijn (of Zijnde Niet-Zijn). Wordt de Ervaring in de „beginstadia" nog gekenmerkt door de stralende lichtsubstantie van het Goddelijke, in de uiteindelijke Realisatie blijkt ieder Licht, iedere „substantie" totaal afwezig. Deze Volmaakte Transparantie is de „hoogste" Toestand die in dit leven kan worden gerealiseerd. Het ik lost dus op in het Licht (niet-ik, Zijn), het Licht in de Transparantie (pure Zijn), terwijl de Transparantie in het Absolute Niets (Niet-Zijn) verdwijnt. Het Uiteindelijke is echter het „Zwarte Gat", de Duisternis, het Grote Vacuüm, de „Eeuwige Moeder", de Bodemloosheid van het Bestaan, waar alles in hetzelfde Moment in terugkeert en voortkomt. De Ontoestand waarin alles uitgewist is. Ten opzichte van het Laatste is ieder „voorafgaand stadium" dus relatief, terwijl zij tegelijkertijd ook volmaakt in ZichZelf Zijn. „God" bestaat dus, maar Het is niet de Laatste Werkelijkheid. Je met een van deze „stadia" vereenzelvigen - dus ook met Verlichting - is identificatie. Meestal zit daar „ego" achter.

2. In werkelijkheid is het leven discontinu, het „springt" van de ene Werkelijkheid naar de ander. Om Heel het Leven te leven, houd je je dus niet vast aan een van die Werkelijkheden - hoe volmaakt in ZichZelf dan ook - maar leef je het leven Zoals Het Is (of Niet-Is), zoals het Zich (in je) openbaart. Het „Duister is je dan bijvoorbeeld Licht genoeg" (Johannes van het Kruis). De vertikale Dimensie, het Hier en Nu, leven in het Moment is daarbij de (enige) Opening. Het is „de poort naar de Hemel". Het gaat gepaard met een bulderend gelach, immers iedere identiteit, ook die van stralende Goddelijkheid is Erin verdwenen. De Grote Moeder is de Ultieme Bodemloosheid waar alles zonder uitzondering in verdwijnt en opnieuw geboren wordt. Geef je je aan Haar over, dan ben je zelf Niets en er bevindt zich niets meer tussen deze Toestand - je Echte Werkelijke Zelf - en de dingen om je heen. De hoogste trap van Verwerkelijking is daarom „Het Is Zoals Het Is", het leven leven zonder daar zelf iets aan toe te willen voegen. Zelfs het verlangen „bewust te willen zijn of in het Moment te willen leven" is reeds kunstmatig. Je legt daarbij jezelf iets op. Het leven is daarentegen als een bloem. In de ochtend gaat zij open, in de avond sluit zij zich weer. Zij is één met het leven.

3. De paradox is dit: juist omdat je ten Diepste vrij bent, leef je het leven niet alleen Zoals Het Is, maar kun je je met alles verbinden. Aangezien het Zelf het Zelf is van al-wat-leeft, staat jeZelf-zijn gelijk met verbondenheid. Niets wordt daarbij buitengesloten. "Net als in de tijd voor het begin van je innerlijke Weg" is alles transparant, het allerdaagse het enige dat er is. Met een verschil: alles blijkt "geheiligd" te zijn. Alles is „gewoon", op geen enkele manier anders of „getransformeerd" - alles is zoals het is - maar het gewone heeft op uiterst subtiele manier een toegevoegde waarde, kwaliteit gekregen: „het gras is groener". Het is "jouw" bewustzijnstoestand, jouw klaardoorgankelijke helderheid die alles nieuw maakt. Het is te vergelijken met wanneer je simpelweg Wakker bent. Deze Toestand is de Oorspronkelijke Ware Natuur van al-dat leeft: mensen, dieren, planten, de aarde en de gehele kosmos. Terwijl de Natuur er permanent in leeft zonder het te beseffen, kunnen mensen hun Ware Natuur verwerkelijken. Ontelbare mensen, „gewone" en heiligen, dwazen en wijzen, vrouwen en mannen, hebben voortdurend en ononderbroken de verschillende kwaliteiten van Realisatie ervaren. Het is niet alleen in potentie, maar ook in Zijn Verwerkelijking het Spirituele Erfgoed van de gehele mensheid, gedurende alle tijden, in alle culturen. Niemand kan daarom het „octrooi" (ik ben „de enige", de „eerste", de „grootste") opeisen, degene die dat wel doet, hoe indrukwekkend zijn gerealiseerde Staat dan ook, maakt zich in het Oog van de Werkelijkheid oneindig belachelijk.

Toppunt van Verlichting: Alles is zoals het is, niets uitgezonderd

4. Ieder wordt geboren als gewoon - Goddelijk - en buitengewoon - het ik - tegelijkertijd. Gewoon-zijn is deelhebben aan de Essentie die al het leven doortrekt en tegelijkertijd aan Gene Zijde Is. Elk levend wezen is een kind van „Hemel en aarde", een aardse manifestatie van de onderliggende Onkenbare Waarheid. Alleen omdat jij Verlicht bent, ben ik het ook. Wij hebben allen, zonder uitzondering, deel aan het Eeuwige. Uit deze Onnaspeurlijke Diepte voortgekomen, maar zonder het te beseffen is een ieder een „gezondene". Gezonden-worden ligt in het verlengde van voortkomen-uit en uiteindelijk dus geboren-worden. Het besef hiervan is afhankelijk van je bewustzijn: ben je met jezelf (je kleine ik) geidentificeerd, dan ben je hier gewoon voor jezelf (bijvoorbeeld „om gelukkig te zijn"); weet je jeZelf echter deel van het Geheel, ja uiteindelijk het Geheel-Zelf, dan herinterpreteer je later je geboorte als hebbende plaatsgevonden in de context van dat grotere Geheel (hetgeen natuurlijk altijd zo is), waaraan je vervolgens dienstbaar wilt zijn.

5. Aangezien ook na de meest vol-ledige Verlichting het ego vroeger of later terugkomt, is het gevaar groot, dat het laatste zich van het eerste meester wil maken. Doordat zij de Grote Opening hebben ervaren, worden sommigen bovendien nog eens met heftige onverwerkte (archetypische) emotionele complexen uit het collectief onbewuste geconfronteerd. Licht slaat dan plotseling om in duisternis. Dit wordt in de traditie de "Donkere Nacht van de Ziel" genoemd. Bij mij duurde zij vijftien jaar....Het onderstreept de noodzaak van aanvullende integratie (therapie). Wordt dit achterwege gelaten, dan kan het zijn, dat deze negatieve complexen je leven tot het eind blijven domineren. De enige uitkomst is vaak, dat je erkent "dat je het zelf niet kunt oplossen".  Het dwingt je terug naar af te gaan, te erkennen, dat je zelf - ondanks je Verlichting - geen God kunt spelen. Ook Verlichten blijken dan verlossing nodig te hebben. Daarom weet ik mij oneindig begenadigd, dat ik in het moment van grootste crisis de Moeder heb mogen ontdekken. Niet Zelfrealisatie, maar Overgave blijkt de uiteindelijke bevrijding te zijn.

6. Niemand kiest er echter zelf voor (zoals sommigen beweren) om „als mens geboren te worden", aangezien zelfs de Onkenbare Diepte niet kiest, ja zelfs niet kan kiezen. In de Uiteindelijke Vergetelheid bestaat helemaal geen individueel zelf, alle identiteit is Erin opgelost. Beide - het oplossen en (dus) niet kunnen kiezen - kun je zelf hier en nu ervaren, in meditatie bijvoorbeeld. Door de volmaakte rust en vrede van het ware Zelf - slechts de eerste „stap" naar Uiteindelijke Realisatie - valt op dit „lage" niveau het vermogen tot keuze reeds weg. Het Zelf - waarin de identiteit van je kleine ik is opgelost! - kan niet alleen niet kiezen - niet voor niets zeg je als het erop aankomt „ik had geen keus" - maar ook datgene waarvoor gekozen moeten worden (de objecten in je geest) blijkt te zijn verdwenen. Krishnamurti noemt de „choiceless awareness" dan ook het kenmerk van een ontwaakte geest. Conclusie: als het Uiteindelijke al niet gekozen heeft om je geboren te laten worden, ben je het zeker niet „zelf" die dit had kunnen bewerkstelligen. Het beste „bewijs" dat je hier niet uit eigen keuze, maar uit „Puur Toeval" (je leven als geschenk) op deze aarde bent gekomen, is wel de Onschuld waarmee je als baby wordt geboren. Er zit geen bedoeling achter (...). Het is de Essentie van de vertedering die je voor een pasgeborene voelt. Zou je door je eigen keuze geboren worden, zou er door je „doelgerichtheid" zeker geen „onschuld" in je aanwezig zijn.

Wordt wat je Bent: Geïncarneerde Eeuwigheid

7. Voortdurend juicht Het in mij: Ik Weet. Het is de triomf inherent aan het Verlicht-zijn. Ik heb het Leven in al zijn Dimensies doorgrond. Het komt uit op het Absolute Niets, het Onkenbare, daar waar Niets Is, het Mysterie van het leven. Door overgave aan de Moeder schenkt Zij mij haar Goddelijk Lichtlichaam. Hetgeen reden voor voortdurende dankbaarheid, verwondering en vreugde is. Door Haar vertegenwoordig Ik het Wezenlijke in zijn puurste vorm, dusdanig, dat Ik en het Geheel één zijn. Vanaf de allereerste fractie, dat ik mij het Uiteindelijke „herinner" - besef - actualiseert het zich. Ik heb mijn ademhaling niet meer nodig om Het te realiseren. Ongelooflijke vreugde neemt keer op keer weer bezit van mij. De subtiliteit, de frisheid en de doorgankelijkheid is niet te beschrijven. Het is niet van mij, vandaar dat ik Het met alles en iedereen delen wil. Maar hoevelen stonden daar in die 30 jaar werkelijk voor open? Doordat niemand Het wilde ontvangen, werd ik noodgedwongen op mijzelf teruggeworpen. Voor het eerst accepteerde ik daardoor het feit, dat ik dit mocht ontvangen, dat dit een „persoonlijk" geschenk was. Het was altijd „onpersoonlijk" geweest, niet iets dat ik bezat of bezitten mocht. Hetgeen zeker ook met mijn „onvermogen tot ontvangen" te maken had. En de paradox was dit: pas nadat ik mij toestond te verheugen over het geschenk - dat kennelijk helemaal voor mij alleen was - was mijn dankbaarheid overeenkomstig. Onvoorstelbaar, dat mij Dit overkomen mocht. Mijn leven is daardoor één groot loflied (aan de Moeder) geworden.

8. Dat de leerschool hard was, is hier wel duidelijk geworden. Het niet gezien worden, was voor mij het pijnlijkst. Immers, de Uiteindelijke Staat is zó transparant, dat niemand Het opmerkt. Mijn behoefte herkend te worden is daarom duizenden malen gefrustreerd geweest. Bevestiging door en weerklank met andere mensen, daar waar ik zo’n enorme behoefte aan had, was uiterst zeldzaam. Ik werd daarbij zo pijnlijk op Mijzelf teruggeworpen, dat ik „het alleen met Het moest doen". Het maakt Mij nu niet meer uit. Overal waar Ik Ben is het goed, met of zonder mensen. Voor mijn eigen geluk heb ik geen cliënten, toehoorders of volgelingen nodig. Ik ben nu dienaar van de Grote Moeder. Er eenvoudigweg Zijn is beschikbaarheid. De afhankelijkheid ten opzichte van mijn omgeving is weggevallen. Ik durf nu mijn Oorspronkelijk Gezicht te laten zien. Het moet eerst tot een punt komen, dat je niets meer doet om mensen aan te trekken, dat het je niets kan schelen, of er überhaupt iemand op je Pad komt. Ja, Ik Ben er dus wel voor alles en iedereen, maar alleen wanneer Ik geroepen word. Het Onzichtbare manifesteert Zich alleen, mits Het wordt aangesproken. Wil het actief worden, moet „de vraag" worden gesteld. Zonder jouw vraag en ontvankelijkheid is er geen impuls, ben Ik met stomheid geslagen, komt er niets uit Mij, kan ik niet spreken over de vreugde van de Oorspronkelijke Onschuld, de Essentie van al-wat-leeft.

De zin van Verlichting is de wedergeboorte in de wereld

Terug

© 1999 Copyright by Han M. Stiekema.
Last update:01/03/07